Jæja. Í dag horfðum við á meint meistarastykki Akira Kurosawa, Rashomon. Eftir að hafa keppt æfingakeppni í leiðinlegustu keppni skólans, Ratakúk, þá skelltum við félagarnir okkur upp í J stofu og horfðum á þessa blessuðu mynd. Myndin segir frá þremur gæjum sem sitja saman í skjóli og eru að bíða eftir að storm lægi. Þeir fara að skeggræða morð á Samurai, sem involveraði konu hans og „bandit“. Frásögn hvers og eins er ólík annarri og pointið með myndinni var að fólk hagræddi alltaf sannleikanum sér í hag.Ég er ef til vill algjör menningaróviti en mér fannst þessi mynd alveg hundleiðinleg. Eins og svo margar gamlar myndir. Mér fannst sagan leiðinleg til að byrja með og ofleikurinn hjá konunni sérstaklega fór í mínar fínustu. Kvikmyndin er eflaust merkileg í kvikmyndasögulegu samhengi en ég held ég sé bara ekki nógu harður kvikmyndanölli til að geta haft gaman af þessu.
Það eina sem ég man eftir sem mér fannst virkilega töff voru skotin þar sem fólkið talaði fyrir rétti. Þar var nett „point of view“ skot og dómarinn virtist ósýnilegur.
No comments:
Post a Comment